پوزیتیویسم و جامعه‏شناسی در ایران

Abstract

این مقاله حاصل مطالعه‏ای است در باب ماهیت رویکرد غالب بر جامعه‌یشناسی در ایران، که طبق فرضیة آغازین آن، سنت پوزیتیویستی است. مقاله با بررسی تجربی مقالات جامعه‏شناختی نامه علوم اجتماعی، رساله‏های کارشناسی ارشد جامعه‏شناسی و طرح‏های انجام شده در موسسة تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران سعی دارد این فرض را آزمون کند. در پایان آنچه حاصل می‏شود بیانگر غلبه تحقیقات پیمایشی کمّی است که خود در چارچوب رویکرد پوزیتیویستی می‏گنجد. با این‏حال به نظر می‏رسد مقتضیات و ملزومات روش‏های کمّی نیز به طور شایسته رعایت نشده است. همچنین دریافتیم که جامعه‌یشناسی در ایران, به مرور زمان از مطالعات بیشتر بنیادی و کیفی به سوی مطالعات عمدتاً کاربردی و کمّی حرکت کرده است.