بررسی رابطه بین مهارت‌های ارتباطی و فرسودگی تحصیلی دانشجویان دانشگاه بوعلی‌سینا در سال تحصیلی 97-1396.

Abstract

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مهارت‌های ارتباطی با فرسودگی تحصیلی دانشجویان کارشناسی دانشگاه بوعلی سینا همدان می‌باشد که در سال تحصیلی 97-96 مشغول به تحصیل بوده و حجم جامعه موردنظر 7087 نفر می‌باشد. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است که از طریق نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی 460 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و برای جمع‌آوری داده‌های مورد نیاز از دو پرسشنامه استاندارد؛ آزمون مهارت‌های ارتباطی و آزمون فرسودگی تحصیلی استفاده شده است. روایی پرسشنامه‌ها روایی محتوایی می‌باشد و پایایی آن‌ها با بهره‌گیری از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 77/0و83/0 محاسبه شد. داده‌های جمع آوری شده با استفاده از روش‌های آمار استنباطی همچون آزمون t تک گروهی و آزمون ضریب همبستگی پیرسون در محیط نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. براساس نتایج حاصله از این پژوهش میانگین مهارت‌های ارتباطی 62/2 و میانگین فرسودگی تحصیلی 42/1 می‌باشد که پژوهش حاضر نشان می‌دهد ارتباط معنی دار معکوسی بین مهارت ارتباطی و فرسودگی تحصیلی وجود داشت؛ به طوری که افرادی که مهارت ارتباطی بالاتری داشتند، فرسودگی تحصیلی کمتری را گزارش نمودند.