سندرم بزه دیدگی زیست محیطی: پاسخی به چرایی ارتکاب رفتارهای آسیب رسان به منابع آب زیرزمینی

Abstract

باوجود افزایش چشمگیر جرایم علیه منابع آب زیرزمینی در چند دهة گذشته، قربانیان این جرایم جزئی عادی از زندگی مدرن تلقّی شده و شاهد پدیدة سندرم بزه­دیدگی زیست­محیطی هستیم. در همین راستا، پژوهش پیش­رو با هدف یافتن چرایی تبدیل بزه­دیدگی منابع آبی­زیرزمینی به اتّفاقی عادی نگاشته شده است. چرا که، یافتن هرگونه راه ­حلّی برای مبارزه با سندرم بزه­دیدگی منابع آبی زیرزمینی و تخصیص امکانات نظام عدالت کیفری برای غلبه بر جرایم و انحرافات علیه آنها در گام نخست نیازمند شناسایی دلایل ارتکاب رفتارهای آسیب­رسان می­باشد. این مقاله با بهره­مندی از دستاوردهای دانش جرم­شناسی انتقادی زیست محیطی، به این نتیجه دست یافت که اولاً، در بسیاری از موارد جامعه هراسی از آسیب­های جرایم نامرئی سبز نداشته و خود را قربانی بزهکاران یقه سبز نمی­داند. ثانیاً، عملکرد ناکافی نظام عدالت کیفری و سیاست­های سبزشویی صاحبان صنایع نقش چشمگیری در شکل­گیری حاشیه­ای امن برای مرتکبان این جرایم دارند.