بازتاب تنهایی در محیط کار بر بیگانگی و کناره‌گیری از کار: نقش تعدیلگر سرریز مثبت خانواده بر کار

Abstract

تنهایی در محیط کار حسی ناخوشایند تعریف شده است که شبکة‏ روابط اجتماعی فرد را از نظر کیفیت و کمیت به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطة بین تنهایی در محیط کار در قالب محرومیت عاطفی و عدم همراهی اجتماعی با بیگانگی از کار و کناره‌گیری فیزیکی یا روانشناختی از کار بود. در این رابطه، نقش تعدیلگر سرریز مثبت خانواده بر کار نیز آزمون شد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نحوة‏ گردآوری داده‏ها توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعة‏ هدف این پژوهش کارکنان شعب یکی از بانک‌های دولتی در شهر تهران بودند. روش نمونه‏گیری خوشه‏ای تصادفی بود و برای جمع‏آوری داده‏ از پرسشنامه‏‌های استاندارد استفاده شد. داده‏ها به روش مدل‏سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‏افزار Smart PLS3.2.6 تحلیل شدند. یافته‏های پژوهش نشان داد تنهایی در محیط کار صرفاً به صورت غیرمستقیم و از طریق بیگانگی از کار بر کناره‌گیری فیزیکی یا روانشناختی از کار تأثیرگذار است. نتیجة قابل ملاحظة دیگر این تحقیق معنادار بودن نقش تعدیلگر سرریز مثبت خانواده بر کار در رابطة میان بیگانگی و کناره‌گیری از کار بود. به عبارت دیگر، تأثیر بیگانگی از کار بر کناره‌گیری از کار در سطوح پایین‌تر سرریز مثبت خانواده بر کار قوی‌تر بود و عکس این رابطه در سطوح بالای سرریز مثبت خانواده بر کار مشاهده شد.