تبیین اثربخشی مدل الماس مدیریت زمان در کشت و صنعت‌های نیشکر

Abstract

مهارت استفاده بهتر و مؤثرتر از زمان رمز موفقیت و اثر بخشی مدیریت و سازمان‌هاست. مدیران سازمان‌ها برای استفاده بهینه از زمان و جلوگیری از اتلاف وقت برای ارتقای مدیریت زمان لازم است، از مدل الماس استفاده کنند . بررسی و تبیین چگونگی صرف وقت مدیران و شناخت عوامل اتلاف وقت آنها بر پایة متغیرهای رفتاری و توضیحی در چارچوب مدل الماس، هدف این مقاله است. مدل الماس در واقع نظام منظم و چهار وجهی می‌باشد که عبارتند از: برنامه زمان‌بندی کار، اولویت‌بندی کارها، تفویض اختیار و فن تشکیل و اداره صحیح جلسات، هریک از این وجوه متغیرهای کلیدی نیز دارد. در این مقاله عوامل اتلاف وقت مدیران به صورت تراش‌های زاید مدل الماس معرفی می‌شود. جامعه آماری تحقیق متشکل از مدیران سطوح ارشد و میانی کشت و صنعت‌های نیشکر به حجم 54 نفر می‌باشد. گردآوری داده‌ها به صورت تمام شماری و ابزار آن پرسش‌نامه است. برای تحلیل داده‌ها و آزمون فرضیه‌ها علاوه بر شاخص‌های آمار توصیفی از آمار استنباطی، t تک متغیره و کای ـ دو استفاده شده است. به هر حال، ارزیابی مدیریت زمان مورد پژوهی است که نشان می‌دهد که مدیریت زمان مدیران مطابق مدیران الماس بر پایة مدل رفتاری و توضیحی اثر بخشی معنادار ندارد.