جداسازی یون‌های +22UO و –F توسط گاما- آلومینا از محلول‌های حاوی -3NO و –F

Abstract

در کار پژوهشی‌ای که مقاله‌ی حاضر حاصل آن است، جداسازی یون‌های اورانیل و فلورید از محلول‌های حاوی مقادیر زیاد یون‌های نیترات و فلورید به روش‌های بستر متحرک و بستر ثابت توسط گاما- آلومینا مورد تحقیق قرار گرفته است. در این بررسی تأثیر چند پارامتر اساسی از جمله وزن گاما- آلومینا، دانه‌بندی آن و <span style="font-family: Times New Roman;">pH</span> محیط بر جداسازی هم‌زمان یون‌های اورانیل و فلورید از محلول‌های حاوی ^-₃<span style="font-family: Times New Roman;">NO</span> و ^-<span style="font-family: Times New Roman;">F</span> مطالعه و شرایط عملیاتی بهینه‌سازی شده است. در آزمایش‌های روش ستونی، غلظت اورانیم با استفاده گاما- آلومینای مرک تا حد 50 میکروگرم بر لیتر و با آلومینای صنعتی تا 1.3 میلی‌گرم بر لیتر و غلظت یون‌های فلورید در محلول دور ریز توسط هر دو نوع گاما-آلومینا تا 25 میلی‌گرم بر لیتر کاهش یافت. در فرایند بستر متحرک حداکثر 3 درصد اورانیم و 85 درصد یون‌های فلورید جذب گاما- آلومینا شد. با جذب شیمیایی یون‌های فلورید از محلول به روش بستر متحرک، شرایط استخراج برای اورانیم با استفاده از روش استخراج حلالی با تری بوتیل فسفات که تا قبل از این جداسازی به تناسب حجم محلول به حدود 800 متر مکعب نیتریک اسید نیاز داشت، فراهم شد. این، نشان‌گر اهمیت و کارآیی روش است. اثر پارامترهای جذب بر روی واجذبی یون‌های اورانیل و فلورید نیز نقطه به نقطه بررسی و محدوده‌ی بهینه‌ی واجذبی این یون‌ها در حضور محلول سدیم کربنات تعیین شد. عملیات بازیابی اورانیم جذب شده در ستون به وسیله‌ی محلول‌های سولفوریک و نیتریک اسید با pH برابر یک و محلول سدیم کربنات و آمونیم بی‌کربنات به آسانی انجام شد و توسط محلول سدیم کربنات و سولفوریک اسید 99% اورانیم از ستون بازیابی شد.