نگاهی تحلیلی به رابطۀ روش تعامل آموزشی با ماندگاری دانشجویان در آموزش الکترونیکی

Abstract

در این پژوهش، رابطه بین روش‌های برقراری تعامل آموزشی و ماندگاری دانشجویان در برخی رشته‌های آموزش‌داده شده به صورت الکترونیکی بررسی شد. پژوهشی توصیفی-تحلیلی و به روش پیمایشی انجام شد تا رابطه بین روش‌های همزمان تعامل آموزشی (مانند گفتگوی برخط) و روش‌های ناهمزمان تعامل آموزشی (مانند تالار مباحثه و ارسال پیام الکترونیکی) با ماندگاری دانشجویان در آموزش الکترونیکی بررسی شود. یافته‌های پژوهش نشان داد بین استفاده استاد از دو روش تالار مباحثه و ارسال پیام الکترونیکی، با استفاده دانشجویان از این دو روش رابطه معنادار وجود دارد. همچنین یافته‌ها نشان می‌دهد که در 40% از رشته‌های برخط روش اصلی تعامل استاد و روش اصلی تعامل دانشجو یکسان و به‌طور مشخص ترکیبی از گفتگوی برخط و ارسال پیام الکترونیکی بوده است. همان‌طور که ادبیات پژوهش تأیید می‌کند، یافته‌های پژوهش دلالت بر این دارند که انتخاب یک روش یا ترکیبی خاص از روش‌های تعامل برخط توسط استاد می‌تواند به استفاده بیش‌تر دانشجویان از آن روش یا ترکیب خاص منجر ‌شود. این نتایج تأکیدی بر نقش یاددهنده به‌عنوان تسهیل‌گر و زمینه‌ساز مشارکت بیش‌تر دانشجویان در فرآیند یادگیری الکترونیکی است که به نوبه خود افزایش ماندگاری دانشجویان در مسیر آموزش را به همراه دارد.