ارزشیابی میزان کیفیّت برنامه‌های مراکز پیش‌دبستانی شهر تهران

Abstract

هدف از این پژوهش، ارزشیابی میزان کیفیّت برنامه‌های مراکز پیش‌دبستانی شهر تهران بود. در این پژوهش از روش آمیخته استفاده شد و با به‌کارگیری روش نمونه‌‌گیری تصادفی طبقه‌ای، 40 مرکز پیش‌دبستانی شهر تهران انتخاب شدند. داده‌های پژوهش به روش‌های مصاحبه و مشاهده از محیط و فضای مراکز و کلاس‌های پیش‌دبستانی جمع‌آوری شد. یافته‌های پژوهش نشان داد تعامل مربیان با کودکان در مراکز پیش‌دبستانی کیفیّت لازم را ندارند. تنها در بخشی از مراکز پیش دبستانی، نسبت مربی به کودک تناسب لازم را دارد و نیز نسبت تعداد کودکان به کلاس در نیمی از مراکز پیش‌دبستانی از تناسب لازم بهره‌مند بود. مربیان مراکز پیش‌دبستانی در حد متوسط از مهارت‌های مورد نیاز حرفه مربیگری بهره‌مند بودند و بیش از نیمی از مربیان مراکز، آموزش‌های لازم در حوزه تخصصی گذرانده‌اند. همچنین روش‌های یاددهی ـ یادگیری مربیان در مراکز پیش‌دبستانی در حد متوسط کیفیّت لازم را دارند. میان کودکان، مربیان و والدین در حد متوسط تعامل مناسب وجود داشت و کادر آموزشی مراکز به طور متوسط از ویژگی‌های مطلوب و کیفیّت کاری بهره‌مند هستند. محیط فیزیکی مراکز پیش‌دبستانی از نظر سلامت و ایمنی کیفیّت لازم را دارد.