کارآیی درونی گروه های آموزشی متوسطه و رابطه آن با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دبیرستان های استان خوزستان

Abstract

هدف تحقیق حاضر، بررسی دیدگاه مدیران و دبیران در رابطه با کارایی درونی گروه های آموزشی و همچنین رابطه کارآیی گروه های آموزشی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستان های استان خوزستان است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی همبستگی است. به این منظور، ضمن بررسی وضع موجود با توجه به دیدگاه کارشناسان و دبیران، رابطه کارآیی گروه ها با عملکرد تحصیلی (میزان قبولی در کنکور و معدل قبولی در امتحانات نهایی و میزان مقام های علمی در المپیادها) مورد بررسی قرار می گیرد. نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل 799 نفر از دبیران و مدیران دبیرستان های استان خوزستان است که به طور تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه ای با 52 گویه به صورت لیکرت 3 مقیاسی است. همچنین، اطلاعات مربوط به دانش آموزان و سنجش کارآیی گروه ها از پرونده ها و مدارک موجود در آموزشگاه ها و ادارات آموزش و پرورش به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل عوامل، ضریب همبستگی و مجذور خی استفاده شد. نتایج نشان دادند مدیران و دبیران اعتقاد دارند گروه های آموزشی نتوانسته اند زمینه مناسب برای کسب مهارت های مربوط به طراحی آموزشی را فراهم آورند. همچنین، آنها اعتقاد دارند گروه های آموزشی نتوانسته اند دبیران را با رویکردهای آموزشی آشنا سازند و نیز به نظر آنها گروه های آموزشی در زمینه پرورش خلاقیت و بروز اندیشه های نو در مسایل آموزشی موفق نبوده اند. در حالی که به نظر دبیران گروه های آموزشی در گسترش استفاده صحیح از روش های ارزش یابی موفق بوده اند. همچنین دبیران و مدیران اعتقاد دارند که گروه های آموزشی از نظر ساختاری دارای نقایص و مشکلاتی هستند. در نهایت، فرضیه رابطه کارایی درونی گروه های آموزشی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تایید شده و بین سه شاخص عملکرد تحصیلی و میزان کارآیی درونی گروه ها، رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.