ارزیابی شرایط اقلیم گردشگری شهرشیراز با استفاده از شاخصهای دمای معادل فیزیولوژی ( PET ) و متوسط نظرسنجی پیش بینی شده ( PMV)

Abstract

آب و هوا به عنوان یکی از عوامل محیط طبیعی نقش مهمّی را در فعالیّتهای انسان به ویژه<br />گردشگری ایفا میکند. در این پژوهش به منظور ارزیابی شرایط اقلیم گردشگری شهر شیراز<br />- از دادههای هواشناسی ایستگاه سینوپتیک شیراز در یک دوره آماری 61 ساله ) 5002<br />6990 ( استفاده شده است. روش مورد استفاده برای ارزیابی شرایط اقلیم آسایشی، شاخص<br />دمای معادل فیزیولوژیک و متوسط نظرسنجی پیش بینی شده میباشد. نتایج این پژوهش<br />نشان میدهد که بالاترین شرایط اقلیمی برای گذران اوقات فراغت و فعالیتهای گردشگری در این شهر به صورت دو دوره مجزا در اواسط فصل بهار)ماه می( و ابتدای فصل پاییز )ماه اکتبر(واقع شده است. تداوم تنش گرمایی متوسط از ماه ژوئن تا اوت و تنش سرمایی با در جههای مختلف از ماه نوامبر تا پایان فصل زمستان عاملی برای محدودیت گردشگری طی این ماهها میباشد. سایر ماهها با شرایط حرارتی کمی گرم و کمی خنک از نظر دمایی و رطوبتی شرایط نسبتا" مناسبی برای گردشگری دارا هستند. بنابراین در شهر شیراز حدود 2 ماه از سال برای گردشگری و بازدید شرایط مطلوبی برقرار میباشد.