مقایسۀهوش معنوی و هوش هیجانی دانشجویان و طلاب

Abstract

<span style="text-decoration: underline;">هدف:</span> هدف از این پژوهش، مقایسۀ هوش معنوی و هوش هیجانی در بین دانشجویان و طلاب بود. <em><span style="text-decoration: underline;">روش:</span></em> روش تحقیق علی-مقایسه­ای بود. جامعۀ آماری کلیه افراد شاغل به تحصیل در دانشگاه­ها و حوزه­های علمیۀ شهر اردبیل در سال تحصیلی 1392- 1391 بودند. نمونه­ای به تعداد 160 نفر(شامل 80 نفر دانشجو و 80 نفر طلبه) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده­ها از پرسشنامه­های هوش معنوی <em>کینگ </em>و هوش هیجانی<em>پترایدز</em> ـ <em>فارنهایم</em> استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) استفاده گردید. <em><span style="text-decoration: underline;">یافته­ها:</span></em> نتایج این مطالعه نشان داد که بین دو گروه دانشجویان و طلاب از لحاظ نمرۀ کل هوش معنوی و همچنین در زیر مقیاس­های تفکّر انتقادی وجودی و معناسازی شخصی، تفاوت معناداری وجود دارد(001/0p<). به عبارت دیگر، طلاب نسبت به دانشجویان از هوش معنوی بیشتری برخوردار بودند. از طرف دیگر، طبق یافته­های این پژوهش، بین دو گروه دانشجویان و طلاب، از لحاظ نمرۀ هوش هیجانی تفاوت معناداری یافت نشد. <em><span style="text-decoration: underline;">نتیجه گیری:</span></em> نتایج این پژوهش نشان می­دهد، تفاوت دو گروه در هوش معنوی، به فراوانیِ انجام مناسک و رفتارهای دینی در طلاب محدود نمی­شود، بلکه طلاب در خصوص توانایی­های ذهنی مربوط به هوش معنوی، به ویژه تفکّر انتقادی وجودی، تولید معنای شخصی و حتی به لحاظ میانگین در توانایی بسط حالت هشیاری، نمرات بالاتری نسبت به دانشجویان کسب کرده­اند. بنابراین، می­توان با تقویت این دو هوش در بین این دو گروه تأثیرگذار در جامعه، به توانمندسازی آنها کمک نمود.