مطالعه روند تغییرات شاخصهای حدی اقلیمی دما و بارش در جنوبغرب ایران (مطالعه موردی: استان بوشهر)

Abstract

مطالعه تغییرپذیری و تغییر رفتار رویدادهای حدی اقلیمی مهم میباشد. برای بررسی رویدادهای حدی، شاخصهای اقلیمی حدی برای دادههای سطح زمین به وسیله گروه کاری<br />آشکارسازی تغییر اقلیم سازمان هواشناسی جهانی و کمیته اقلیم شناسی و برنامه پژوهشی تغییر پذیری اقلیم و قابلیّت پیش بینی معرفی شده است. در این مقاله روند تغییرات دما و<br />بارش در 6 ایستگاه هواشناسی استان بوشهر طی دوره آماری 4924 4944 با استفاده از - شاخصهای آستانهای، و از آزمون ناپارامتریک من کندال برای بررسی وجود روند خطی - استفاده شده است. نتایج نشان میدهد؛ استان بوشهر به شدّت در معرض افزایش میانگین دما، فراوانی نمایههای حدی گرمایش و کاهش نمایههای سرمایش است. کاهش شاخص<br />شبهای سرد و افزایش شبهای گرم به دیگر آستانهها روند آنها چشمگیر بوده است. روند افزایشی روزهای تابستان طولانی شدن دوره گرما را در طول دهههای اخیر به خوبی نشان<br />میدهد. کاهش شاخص DTR در ایستگاههای منطقه، افزایش شبهای حارّهای و شبهای گرم در طول دوره آماری ایستگاهها به چشم میخورد. همچنین یافتههای پژوهش نشان داد<br />که: در طول دوره مطالعاتی، روند منفی برای سریهای حداکثر بارش یک روزه (Rx1day) ، حداکثر بارش 5 روزه )Rx5day( و روند ساده شدّت روزانه )SDII( در استان مشاهده میشود. میزان نمایه R10 در ایستگاههای مطالعاتی دارای روند مثبت است. بررسی روند نمایه R20 و R25 ، نشان میدهد که در طول دوره مورد مطالعه، ایستگاههای مطالعاتی دارای روند منفی در سال برای شیب خطی میباشند. در شاخص CDD تعداد روزهای خشک متوالی در سالهای اخیر هماهنگ با کاهش بارش نیز افزایش یافته است. بررسی شاخص CWD نشان داد که هماهنگ با کاهش بارش در منطقه در سالهای اخیر تعداد روزهای متوالی تر (CWD) به شدّت کاهش یافته است. سری نمایههای R95 p و R99 p در ایستگاههای استان گویای نوسانهای شدید و کاهش آن در سالهای آخر دوره مورد مطالعه می اشد. بررسی روند نمایه PRCPTOT در استان بوشهر نشان میدهد که میانگین بارش در این منطقه کم است، در نتیجه روند کاهشی با نوسانهای زیاد توأم میباشد