رابطۀ دینداری و امید به آینده در بین دانشجویان دانشگاه یزد

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطۀ دینداری و امید به آینده در بین دانشجویان دانشگاه یزد انجام شده است. <strong><em><span style="text-decoration: underline;">روش:</span></em></strong> روش مورد استفاده در این تحقیق، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعۀ آماری مورد مطالعه، دانشجویان دانشگاه یزددر سال تحصیلی 94-93 بودند که 374 نفر از آنها با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمون امید به آیندۀ<em>اسنایدر</em> و همکاران(1991) و آزمون محقق‌ساختۀ دینداری بر اساس الگوی<em>گلاک</em> و <em>استارک</em>(1968)به عنوان ابزار تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند. <strong><em><span style="text-decoration: underline;">یافته‌ها:</span></em></strong> نتایج نشان داد بین دینداری دانشجویان و امید به آینده در آنها رابطۀ مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین ابعاد اعتقادی، عاطفی، پیامدی و دانشی، با امید به آینده، رابطۀ مثبت و معناداری داشتند؛ ولی بُعد مناسکی با امید به آینده رابطۀ معناداری نداشت. <strong><em><span style="text-decoration: underline;">نتیجه‌گیری:</span></em></strong>افزایش سطح دینداری دانشجویان به تقویت امید به آینده در بین آنها منجر می‌شود و لازم است از این پتانسیل برای افزایش امید به آینده دانشجویان استفاده شود