تأثیر NAA و برخی تیمارها روی کنترل پاجوش و میزان رشد در نهال‌های پیوندی مرکبات

Abstract

پاجوش­ها مصرف­کننده قوی آب و عناصر غذایی هستند و به همین علت با اندام­های در حال رشد نظیر پیوندک نهال­های پیوندی، رقابت شدیدی دارند. این مسأله یک مشکل اساسی در نهالستان­های مرکبات شمال کشور محسوب می­شود، به‌طوری‌که هزینه و وقت زیادی صرف کنترل پاجوش­های ناخواسته نهال­ها می­شود. این پژوهش که در قالب طرح فاکتوریل انجام شد، 10 روش مختلف کنترل پاجوش را در 3 پایه مرکبات (ترویرسیترنج، نارنج، سیتروملو) و با 5 تکرار مورد مقایسه قرار داده است. مقایسه میانگین‌های صفات مورد بررسی نشان می­دهد که غلظت 2500 قسمت در میلیون NAA 20 روز بعد از پیوند و همچنین روش فویل آلومینیومی، پاجوش­ها را از نظر تعداد، طول و تعداد کل برگ، به‌طور معنی­داری بهتر از دیگر روش­ها کنترل کرده است. وزن تر پاجوش در نهال‌هایی که حذف پاجوش در آنها انجام نشد، حداکثر بود. در این رابطه تیمارهای NAA، فویل آلومینیومی و حذف دستی دو ماهه، اختلاف معنی‌داری با هم نداشته و همگی وزن پاجوش را کاهش دادند. بررسی صفات مربوط به رشد رویشی پیوندک نیز نشان می‌دهد طول، تعداد برگ، سطح برگ کل و وزن تر پیوندک در تمامی روش­های کنترل پاجوش نسبت به نهال­های حذف درازمدت، به‌طور معنی­داری کمتر بوده­اند. ظهور پیوندک نیز در تیمارهای با غلظت بالای NAA (2000 و 2500 قسمت در میلیون بیست روز بعد از پیوند) به‌طور معنی‌داری به تأخیر افتاد.