بررسی تنوع ژنتیکی برخی توده‌های گردوی بومی استان گلستان با استفاده از نشانگر مولکولی ریزماهواره

Abstract

قبل از انجام هر کار اصلاحی شناخت تنوع ژنتیکی و پتانسیل ژنتیکی هر گونه گیاهی امری لازم و ضروری است و وجود تنوع ژنتیکی در کارهای اصلاحی به‌عنوان یک برتری تلقی می­شود. برای بررسی تنوع ژنتیکی در 96 ژنوتیپ از 5 توده طبیعی گردوی ایرانی از 11 مکان ژنی ریزماهواره استفاده شد. سیستم مارکر در مجموع توانست 77 آلل را با اندازه­ای بین 275-176 جفت باز شناسایی کنند. کم‌ترین و بیش‌ترین تعداد آلل مشاهده شده به‌ترتیب مربوط به مکان ژنی 027WGA (2 آلل) و مکان ژنی 202WGA (11 آلل) بود. میانگین تعداد آلل‌ها برای 11 مکان ژنی، 7 آلل بود. میانگین تعداد آلل‌ها برای 11 مکان ژنی، 7 آلل، و تعداد آلل­های مؤثر در مکان­های ژنی از 57/1 تا 32/5 متفاوت بود و میانگین تعداد آلل­های مؤثر به ازای هر مکان ژنی 77/3 آلل گردید. به‌طورکلی روند افزایش یابنده تعداد آلل مربوط به شاخص اطلاعاتی شانون بود. این مورد برای جوامع گالیکش و کلاله مشاهده گردید. این جوامع بیش‌ترین مقدار تنوع را در درون خود دارا بودند بر خلاف دو جامعه ذکر شده توده کردکوی با کم‌ترین تعداد آلل، کم‌ترین شاخص اطلاعاتی شانون و کم‌ترین تنوع را در بین توده‌های انتخابی داشت. بیش‌ترین فاصله ژنتیکی بین توده‌های کردکوی و افراتخته (30/0) بود. کم‌‌ترین فاصله ژنتیکی بین توده‌های گالیکش و چشمه‌جوزی (12/0) بود. دسته‌بندی توده‌ها با استفاده از داده‌های مولکولی با دسته‌بندی آنها براساس موقعیت جغرافیایی انطباق پیدا نکرد.