بررسی خصوصیات جدایه‌‌های Dickeya zeae عامل لهیدگی باکتریایی ساقه ذرت و ارزیابی مقاومت بعضی از هیبریدهای تجاری ذرت نسبت به آن‌ها

Abstract

از مزارع ذرت استان‌های غرب کشور نمونه‌هایی با علایم پوسیدگی نرم در محل ساقه و رنگ پریدگی و کوتولگی جمع‌آوری شدند. با کشت این نمونه‌ها روی محیط کشت ائوزین متیلن بلو 20 جدایه باکتری به‌منظور انجام آزمون‌های شناسایی انتخاب و خالص گردید. براساس آزمون‌های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی تمام این جدایه‌‌ها به‌عنوان گونه <em>Dickeya</em> <em>zeae</em> تشخیص داده شدند. برای بررسی مقاومت هیبریدهای ذرت به باکتری لهیدگی ساقه، از دو روش تزریق سوسپانسیون به ساقه در گلخانه و روش ایجاد زخم برگ در آزمایشگاه استفاده شد. در روش تزریق به ساقه هیبریدهای سینگل‌کراس 647 و 704 با بیش‌ترین درصد لهیدگی ساقه در کلاس حساس و سینگل‌کراس 700 با مقاومت متوسط و هیبریدهای سینگل‌کراس 108 و 500 با کم‌ترین درصد لهیدگی ساقه به‌عنوان واریته‌های مقاوم طبقه‌بندی شدند. نتایج به‌دست آمده از روش زخم برگ همبستگی بالایی (93/0=r) با روش تزریق به ساقه داشتند. در این روش هیبریدهای سینگل‌کراس 704 و 647 به‌عنوان واریته‌های حساس و سینگل‌کراس 108 به‌عنوان واریته مقاوم معرفی شد.