بررسی تأثیر آموزش بر ارتقای سطح آگاهی زبان‌آموزان از منظورشناسی زبان خارجی

Abstract

پژوهش حاضر تأثیر آموزش را بر ارتقای سطح آگاهی زبان‌آموزان ایرانی در زمینة منظورشناسیPragmatics)) در زبان انگلیسی، بررسی می‌کند. به طور خاص، این پژوهش می‌کوشد تفاوت میان دو رویکرد آموزشی تشریحی (Explicit) و تلویحیImplicit) ) را در بهبود سطح منظورشناسی مخالفت‌های Refusals)) زبان‌آموزان فارسی‌زبان، مورد مطالعه قرار دهد. در این پژوهش، پنجاه و چهار زبان‌آموز، با دانش زبانی تقریباً یکسان به طور تصادفی در سه گروه آموزش کنترل، تشریحی، و تلویحی قرار گرفتند. بر خلاف زبان‌آموزان گروه کنترل که آموزشی بی‌ارتباط با اهداف تحقیق را دریافت کردند، فراگیران در دو گروه آزمایش، دو نوع آموزش متفاوت را دریافت کردند. در گروه آموزش تشریحی، زبان‌آموزان توضیحات فرا منظورشناسی Meta-pragmatics))، بازخوردهای مستقیم، و آموزش‌های صریح ارتقاء آگاهی را در زمینة مخالفت‌ها در زبان انگلیسی، دریافت کردند؛ در حالیکه، در گروه آموزش تلویحی، فراگیران تحت آموزش غیرمستقیم و ضمنی قرار گرفتند. هر سه گروه قبل و بعد از دورة شش جلسه‌ای آموزش، در آزمون چند گزینه‌ای تکمیل کلام(Multiple-Choice Discourse Completion Test) شرکت کردند. بررسی‌های آماری نشان داد که ارتباط مستقیمی بین آموزش و سطح منظورشناسی مخالفت‌های زبان‌آموزان ایرانی در زبان انگلیسی وجود دارد. بر اساس نتایج به دست آمده آموزش تشریحی بیش از آموزش تلویحی در ارتقاء میزان آگاهی فراگیران فارسی زبان از سطح منظورشناسی مخالفت‌ها در زبان انگلیسی، مؤثر است. بر اساس نتایج این پژوهش به معلمان زبان انگلیسی توصیه می‌شود که راهکارهای آموزش تشریحی را بیش از آموزش تلویحی مورد توجه قرار دهند.