جایگاه شادی و نشاط در قرآن و روایات

Abstract

<span style="text-decoration: underline;">هدف:</span> شادی، ‌نشاط و تفریح از جمله نیازهای روحی ‌و ‌فطری انسان دانسته شده است که در بسیاری از جنبه‌های حیاتی وی نقش مؤثّری ایفا می‌کند. دین ‌اسلام به شادی و نشاط که نیازی فطری و مورد قبول دانشمندان و نیز امامان معصوم(ع) است، نگاه ویژه دارد. این مقاله با هدف تبیین ضرورت و اهمیت شادی و نشاط در زندگی فردی و اجتماعی، به بررسی معنا و مفهوم شادی در قرآن پرداخته، مهم‌ترین مصادیق شادی و نشاط مذموم و ممدوحِ قرآن و روایات را ارائه کرده است؛ <span style="text-decoration: underline;">روش</span>: کتابخانه‌ای مبتنی بر توصیف و تحلیل؛ <span style="text-decoration: underline;">یافته</span><span style="text-decoration: underline;">‌ها:</span> قرآن کریم و روایات، مهم‌ترین معیارهای شادی و نشاط ممدوح را با محوریت توحید، دوری از گناه، احیای ارزشها، شاد کردن دیگران و شادی با معصومین(ع) تبیین کرده و شادمانی برای گناه، افراط در شادی، دروغ شادی‌آور و شادمانی کاذب را از مصادیق شادی مذموم دانسته و در نهایت، مهم‌ترین عوامل شادی آفرین را با تأکید بر قرآن و روایات در پرهیز از گناه و آزار مؤمن و اجتناب از لهو تبیین برشمرده است. <span style="text-decoration: underline;">نتیجه</span><span style="text-decoration: underline;">‌گیری:</span> وجود آیات ‌متعدد در قرآن ‌کریم، سخنان‌پیامبر(ص) و احادیث و روایات منقول از ائمة معصومین(ع) و به ‌طور کلی متون‌دینی، حاکی از اهمیت این موضوع در اسلام ‌است. از این رو، نگاه قرآن و روایات اسلامی به نشاط و شادابی، نگاه مثبت است و با تبیین مصادیق مورد قبول، آن را از علائم مؤمنان و اوصاف بهشتیان بر شمرده و مذمّت آن نیز به سبب تقارن با موضوعات مذموم و مکروه شریعت است.