کارکرد دیگرسان عشق در نمایشنامة توراندخت برتولت برشت

Abstract

<span style="font-family: 'Traditional Arabic','serif'; font-size: 10pt; mso-ascii-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-hansi-font-family: 'Times New Roman'; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-language: EN-US; mso-bidi-language: FA; mso-no-proof: yes;" lang="FA" dir="RTL">توراندخت، بر نام شاهدخت یکی از روایت‌های <em>هزار و یک‌روز</em><br />است که تا امروز مایة خلاقیت بسیاری از ادبای ایران و نمایشنامه‌نویسان جهان بوده،<br />ولی شناخت آن در ایران مغفول مانده است. برتولت برشت نمایشنامه‌نویس پرکار و نظریه‌پرداز<br />نمایشنامة روایی یا غیرارسطویی سدة بیستم توانسته با استفاده از بنمایة روایت<br />توراندخت، نوآوری‌های شگرفی آفریده و به قول خود غروب خرد و عقلانیت عصرش را به<br />تصویر بکشد. علی‌رغم پژوهش‌هایی که دربارة نظریة ادبی برشت و آفرینش‌های منظوم و<br />منثورش انجام یافته، هنوز جستار مستقلی نسبت به شناخت نمایشنامة توراندخت ارایه<br />نشده است. مقالة حاضر با در نظر داشتن این فقر پژوهشی، نخست در بخش مبانی نظری تحقیق<br />به منشأ تاریخی روایت توراندخت و نوآوری برشت در استفاده از بنمایة عشق و پرسش<br />اشاره داشته آن‌گاه، دیگر آثاری را که دربارة توراندخت انجام یافته، معرفی کرده و<br />در پایان با توصیف نمایشنامة توراندخت روی به تحلیل ویژگی‌های این نمایشنامه و<br />نوآوری‌های آن آورده است.</span>