ﻫﻮﯾﺖ ﻣﻠﯽ و ﺣﻘﻮق ﺷﻬﺮوﻧﺪی در اﯾﺮان: ﮔﻔﺘﻤﺎن دو ﺳﻮﯾﻪ و ﭼﻨﺪ ﺳﻮﯾﻪ ﻣﻠﺖ -دوﻟﺖ

Abstract

همراه با تحولات ایجاد شده در نظم و نسق داخلی و محیطی فردی- جهانی شده ایران، نیاز مدنی برای چارچوبدهی مفهومی‌به لایه‌های هویت متکثر ایرانی، بیش از پیش محسوس شده است. به رغم این نیاز مدنی، نه نگاه وحدت گرای پیشینی- نظم اولیه ای (قومی- فرقه‌ای) به هویت انسانی توانسته هویت پیشامدرن ایرانی را همچون سابق پایدار نگه دارد، و نه تلاش برای جایگزین ساختن هویت ملی نوین توانسته درونی شود. پژوهش حاضر توان مدل «هویت گفتمانی» را در تحقق آرمان‌های قانون اساسی در تحقق حقوق این گروه‌ها به آزمون گذاشته است. لذا فرضیه پژوهش حاضر آنست که با مدل «هویت گفتمانی» می‌توان همپارچگی هویت ملی ایرانی را در فضای سیال نظم نوین حفظ نمود. همپارچه گرائی گرچه بر محور نقش آفرین نهاد ملت-دولت سامان می‌یابد، اما بر خلاف نگاه مدرنیستی، زائل‌کننده دیگر لایه‌های هویتی نیست.