رابطه‌ی بین عوامل اجتماعی – فرهنگی و تمایل جوانان تهرانی به ورزش همگانی

Abstract

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر عوامل اجتماعی و فرهنگی بر تمایل به ورزش جوانان به ویژه زنان می‌‌باشد. پژوهش حاضر از نظر نوع پژوهش از نوع کاربردی و بر اساس مسیر از نوع توصیفی می‌‌باشد که بر روی جوانان شهر تهران انجام شد. جامعه آماری پژوهش، کلیه جوانان ساکن در شهر تهران در حدود 3040248 نفر بر اساس سرشماری سال 1395 می‌باشند که بر اساس جدول برگرفته از گلن دی ایزرائیل به میزان 370 نفر به عنوان نمونه تعیین و برای اطمینان از عدم تورش 400 نفر به عنوان نمونه‌ی نهایی انتخاب گردید و با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای نمونه‌گیری انجام شده است. ابزار گردآوری داده‌‌ها، پرسشنامه‌های استاندارد شده‌ی حمایت اجتماعی، پذیرش اجتماعی، سرمایه اجتماعی، رفتار مطلوب اجتماعی، سرمایه فرهنگی، هوش فرهنگی و جهت‌گیری مذهبی و پرسشنامه‌ی پژوهشگر ساخته‌ی تمایل به ورزش همگانی با ضریب CVR برابر با 0/860، اعتبار سازه برابر با 0/776 و پایایی برابر با 0/894 بودند. نتایج به دست آمده از همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی حاکی از آن بود که عدم وجود سرمایه‌ی اجتماعی، رفتار مطلوب اجتماعی و حمایت اجتماعی بر تمایل جوانان به ورزش همگانی تأثیر گذار بودند و عدم وجود پذیرش اجتماعی، هوش فرهنگی، سرمایه‌ی فرهنگی و باورها و جهت‌گیری‌های اعتقادی و ارزشی تاثیری بر تمایل به ورزش همگانی نداشتند.