بررسی رابطه پردازش دیداری فضایی و حافظه فعال با خلاقیت و اضطراب ریاضی : نقش میانجی‌گری خودکارآمدی ریاضی و هوش اجتماعی

Abstract

هدف : دراین پژوهش به بررسی رابطه پردازش دیداری فضایی و حافظه فعال با خلاقیت و اضطراب ریاضی با میانجی‌گری خودکارآمدی ریاضی و هوش اجتماعی دانش‌آموزان دختر پرداخته شده است. روش‌شناسی: روش تحقیق همبستگی از نوع تحلیل مسیر است. از کلیه دانش‌آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی مدارس دولتی شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 تعداد 477 نفر به شیوه تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. دانش‌آموزان موردبررسی پرسشنامه‌های خلاقیت غیرکلامی تورنس فرم الف، مقیاس اضطراب ریاضی MARS-R، آزمون حافظه فعال برای کودکان (حاف بک)، خودکارآمدی ریاضی لیو، کویرالا و می، هوش اجتماعی ترومسو (TSIS) و تست پردازش دیداری فضایی بینه را تکمیل کردند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل روش‌های آماری: از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس مدل ارائه‌شده (001/0 =RMSEA) در این مطالعه متغیر پردازش دیداری فضایی تنها بصورت غیر مستقیم با میانجی گری متغیر های هوش اجتماعی و خودکارآمدی ریاضی بر اضطراب ریاضی (05/0P-value<، 143/0-=β) و با میانجی گری هوش اجتماعی با خلاقیت (05/0P-value<، 013/0=β) رابطه نشان داد. همچنین متغیر حافظه فعال نیز بصورت مستقیم (03/0=P-value، 099/0=β) با خلاقیت رابطه نمایش داد. نتیجه‌گیری: با توجه به تایید هدف اصلی این مطالعه، می‌توان جهت افزایش خلاقیت و کاهش اضطراب ریاضی از دو متغیر هوش اجتماعی و خودکارآمدی ریاضی به عنوان متغیرهای تاثیر گذار اولویت‌های مداخله‌ای نظام آموزشی استفاده نمود.