تأثیر شیوه‌های جدید آموزش بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانشجویان

Abstract

<em>زمینه: روش تدریس مناسب از مهم‌ترین پایه‌های کیفیت بخشی آموزش محسوب</em><em>می‌شود. بسیاری از روان‌شناسان تربیتی و مربیان آموزشی اعتقاد دارند، موقعیت یادگیری باید چنان سازماندهی شود که هر شاگرد بر اساس توانایی‌های خود به فعالیت بپردازد.</em> <br /><em>هدف: </em><em>پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر به‌کارگیری روش‌های مختلف تدریس (سنتی، پرسش شفاهی، نمایش علمی و مباحثه گروهی) بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانشجویان مراکز تربیت معلم انجام شد.</em> <br /><em>روش: پژوهش به روش نیمه تجربی انجام شد. جامعه‌ی آماری، دانشجویان رشته‌های مختلف مراکز تربیت معلم استان البرز بودند که با روش‌های </em><em>نمونه گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب،</em><em> تعداد 270 نفر نمونه انتخاب شدند. ابزار استفاده شده در این تحقیق پرسشنامه خلاقیت عابدی و آزمون محقق ساخته پیشرفت تحصیلی بود. به منظور آزمودن فرضیه‌های تحقیق از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانوا)، تحلیل کوواریانس یک‌راهه</em><em>(آنوا) و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.</em> <br /><em>یافته‌ها: یافته‌ها حاکی از آن بود که میزان خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانشجویان با توجه به روش‌های مختلف تدریس (سخنرانی، پرسش شفاهی، نمایش علمی و مباحثه و مشارکت گروهی) متفاوت است. همچنین نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانشجویان با روش مباحثه و مشارکت گروهی بیشتر از سایر روش‌ها افزایش نشان داده است. بر همین اساس به ترتیب روش‌های نمایش علمی، پرسش شفاهی و روش سنتی (سخنرانی) بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانشجویان تأثیرگذار بوده است.</em> <br /><em>نتیجه‌گیری: دانشجویانی که با شیوه‌های جدید آموزش می‌بینند پیشرفت تحصیلی و خلاقیت بالاتری از خود نشان می‌دهند</em>.