کهندژنشینان و بیابان نشینان تمدن اطلاعاتی؛ روشنگریِ گسست بوم ها

Abstract

در عصر تمدن اطلاعاتی، کهندژنشینیِ (در فضای جریانها بودن) برخی بوم‌ها و بیاباننشینیِ (در فضای مکان‌ها بودن) برخی دیگر، پدیدهای است نوین، که این نوشتار بسان یک «گسست» با آن روبهرو است و تلاش دارد تا چرایی و چگونگی پیدایش آن را به روشنی تبیین نماید. در همین راستا این پژوهش با روشی تطبیقی ـ گذشته‌نگر و با رویکردی تجربی ـ علّی انجام گرفته است. یافتهها نشان میدهد که نابرابری (گسست) بومها، مسبوق به میزان برخورداری آنها از دموکراسی است (گسست دموکراسی). نابرابری بومهای مختلف در برخورداری از دموکراسی، موجب نابرابری آنها در برخورداری از فنآوری ارتباطات و اطلاعات گردیده است (گسست فناوری). گسست فنآوری، خود، زمینه ساز ورود ِبوم های دارای فن آوری گسترده، به فضای جریانها (کهندژهای تمدن اطلاعاتی)، و محبوسشدن بوم های دارای فن آوری کران مند(محدود)، در فضای مکان‌ها(بیابان های تمدن اطلاعاتی) گردیده است (گسست فضایی)، که نمودِ عینیِ مکانی ـ فضایی(جغرافیایی) آن، توسعه یافتگی بوم های فضای جریان ها و توسعه نیافتگی بوم های فضای مکان ها می باشد (گسست توسعه ای). ناگفته نماند که خودِ توسعه یافتگی و توسعه نیافتگی یک بوم نیز به ترتیب زمینه-ساز و زمینه سوز برپایی دموکراسی است. بیش و پیش از آنکه نابرابری میان بوم ها ریشه در «گسست فن-آوری » داشته باشد، ریشه در «گسست دموکراسی» دارد چرا که دموکراسی وجه افتراق بوم -مکان ها و بوم ـ فضاها است. به‌عبارت دیگر، «گسست گاه» بوم ها در تمدن اطلاعاتی، دموکراسی است. زیرا که دموکراسی، زمینه سازِ پذیرشِ «چندگانگی پذیری» تمدن اطلاعاتی در بوم هاست.<br />