تاثیر روش های مختلف آبیاری یک درمیان جویچه ای بر جذب آب و آبشویی نیترات در کشت ذرت

Abstract

روش‌های مختلف کوددهی و آبیاری در روش جویچه‌ای به منظور افزایش راندمان‌ها، کاهش تبخیر، آبشویی و نفوذ عمقی باید ارزیابی و مدیریت شوند. یکی از روش‌های کم آبیاری در روش جویچه‌ای، خشکی موضعی ریشه است. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی نحوه توزیع و جذب آب و نیترات، آبشویی نیترات و کارآیی مصرف آب روش‌های آبیاری جویچه‌ای معمولی (EFI)، آبیاری جویچه‌ای یک در میان متغیر (AFI) و آبیاری جویچه‌ای یک در میان ثابت (FFI) بود. برای این منظور گیاه ذرت علوفه‌ای (سینگل کراس 704) در پانزدهم اردیبهشت ۱۳۹5 در استان آذربایجان غربی شهرستان بوکان، کشت گردید. به منظور اعمال روش‌های مختلف آبیاری تعداد ۱۲ جویچه با عرض 70 سانتی‌متر و طول ۴۰ متر انتخاب شد و به سه تیمار تقسیم‌بندی گردید. نمونه‌برداری با سه تکرار در جویچه تر، خشک و پشته و در عمق‌های ۱۰، ۳۰، ۵۰ و ۷۰ سانتی‌متر خاک به فواصل ۱، ۳، ۵ و ۹ روز بعد از هر آبیاری صورت گرفت. با توجه به نتایج مقدار جذب آب و نیترات در روش‌های EFI، AFI و FFI به ترتیب برابر ۱۹۸/۰، ۱۷۸/۰ و ۱۴۳/۰ (m3-water/m3-soil×30day) و ۰۰۲۲/۰، ۰۰۱۸/۰ و ۰۰۱۱/۰ (mg/kg) به‌دست آمد. همچنین نتایج نشان داد که زیر جویچه خشک در روش FFI تجمع نیترات صورت گرفته است. راندمان کاربرد آب در روش-های EFI، AFI و FFI به ترتیب برابر ۵۱%، ۸۱% و ۷۷% محاسبه گردید. در نهایت روش AFI با کمترین مقدار آبشویی، به عنوان روش برتر انتخاب شد.