نقش آبیاری در نظام‌های مختلف بهره‌برداری در مناطق چای‌کاری

Abstract

در مناطق چای‌کاری کشور، انجام آبیاری، پذیرش سامانه­های نوین آبیاری، کوچکی ‌و پراکندگی قطعات چای‌کاری، کمبود‌ دانش فنی، بالا بودن هزینه‌های تولید، پایین بودن عملکرد و کاهش درآمد چای‌کاران از ‌اثرهای انعکاسی نوع نظام‌های بهره‌برداری در فعالیت چای‌کاری است. هدف از پژوهش حاضر، یافتن الگوی بهره‌برداری مناسب از نظر آبیاری با مطالعه عملی نظام‌های بهره‌برداری مختلف در مناطق چای‌کاری بود. در این مطالعه، از دو روش مطالعه کتابخانه‌ای و تحقیقات میدانی استفاده شد. روش نمونه‌گیری‌، تصادفی خوشه‌ای بوده که با استفاده از فرمول کوکرا‌ن، حجم و تعداد نمونه در جامعه موردبررسی مشخص شد. از طریق پرسش‌نامه رابطه بین آبیاری به‌عنوان متغیر مستقل با میزان عملکرد به‌عنوان متغیر وابسته در نظام‌های مختلف بررسی شد. سپس با استفاده از آماره­های توصیفی و استنبا‌طی و از طریق آزمون تو‌کی داده‌ها تجزیه‌وتحلیل شدند. در هر سه‌نظام، باغ‌های چای آبیاری شده از عملکرد بالاتری برخوردار بودند. از سه‌نظام شناسایی‌شده در مناطق چای‌کاری (دهقانی، تعاونی مشاع و تجاری)، بیش‌ترین عملکرد با عنایت به ارزیابی متغیر مستقل مذکور، متعلق به نظام تعاونی مشاع بود.