بررسی فاکتورهای خطر شیوع عفونت لپتوسپیرا در اسب های منطقه گنبد

Abstract

لپتوسپیروز یک بیماری باکتریایی مشترک بین انسان و دام و با انتشار جهانی است که منبع اصلی آن جوندگان و حیوانات وحشی می­باشد که لپتوسپیراها را در ادرار خود دفع می­کنند. این بیماری در انسان و در تمام پستانداران اهلی و وحشی بروز می­کند. این بیماری در حیوانات مختلف موجب تب، هموگلوبینوری، زردی، سقط جنین، ورم پستان، کاهش تولید شیر، اختلالات تولیدمثلی و مرگ می­گردد و مهمترینعوارض آن در اسبچشم­‌درددوره‌ای، سقط جنین و مرده‌زاییاست. هدف از این مطالعه، بررسی فاکتورهای خطر ایجادکننده بیماری لپتوسپیروز و ارتباط آن با میزان شیوع بالای این عفونت در اسب­های منطقه گنبد بود. بر همین اساس تعداد 200 نمونه سرمی از بیناسب­های منطقه گنبدجمع­آوری گردید. سپس با آزمایش آگلوتیناسیون میکروسکوپی و با استفاده از 7 نوعآنتی­ژن زنده <em>لپتوسپیرا اینتروگانس</em> شامل: پومونا، کنیکولا، ایکترهموراژیه، گریپوتیفوزا، هارجو، اتومنالیس وبالوم مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج به دست آمده از آزمایش آگلوتیناسیون میکروسکوپی حاکی از آلودگی 12% نمونه­های سرمی بود. عمده آلودگی مربوط به نمونه­ها به اسب­هایی اختصاص داشت که در محیط­های باتلاقی و نیمه باتلاقی زندگی می­کردند،به طوری که89%نمونه‌های مثبت را شامل می­شد. در بین نمونه­های مثبت 34/58%نمونه­ها با سروتیپ کنیکولا واکنش مثبت نشان دادند. از سوی دیگر، 34/33%از نمونه­های مثبت به اسب­هایی تعلق داشت که جوندگان به خصوص موشدر محیط زندگی آنها به تعداد بسیار زیاد مشاهده شده بود. در مورد اسب­هایی که بستر نگه‌داری آنها مرطوب و نیمه مرطوب بود، 67/66% از نمونه­های مثبت را به خود اختصاص دادند ودر نهایت اینکه بیشترین فراوانی نمونه­های مثبت دامی درمحدوده­ سنی 3 تا 6 سال قرار داشتند. به عبارتی دیگر با افزایش سن حیوانات، میزان شیوع این بیماری هم افزایش یافته است. پس باتوجه به نتایج به دست آمده، افزایش سن حیوانات، زندگی در محیط‌های باتلاقی با بستر مرطوب، وجود سگ نگهبان آلوده در کنار اسب­ها ونیز وجود تعداد زیاد جوندگان در محیط را می­توان به عنوان برخی فاکتورهای خطر رخداد شیوع سرولوژیک لپتوسپیروز مورد اهمیت و تاکید قرار داد.