بررسی مقایسه‌ای اثر تجویز نانوذره سلنیوم و سلنیت سدیم در میش‌های آبستن بر سطح سرمی تیروکسین خون بره‌های نوزاد

Abstract

<strong>هدف از مطالعه حاضر بررسی مقایسه‌ای اثر تجویز نانوذره سلنیوم و سلنیت سدیم در میش‌های آبستن بر سطح سرمی تیروکسین خون بره‌های نوزاد بود. بدین منظور از 20 رأس میش 4 ماه آبستن در محدوده سنی یکسان بهره گرفته شد. طی 21 روز منتهی به زایمان، مکمل نانوذره سلنیوم با دوزهای 05/0 و 1/0 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به ترتیب به گروه‌های تیمار 1 و 2 و سلنیت سدیم به میزان 1/0 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به گروه تیمار 3 خورانده شد. در همین زمان به گروه شاهد نیز با حجم مساوی آب مقطر خورانده شد. تا زمان زایمان میش‌ها از نظر درمانگاهی و آزمایشگاهی مورد پایش دقیق قرار گرفتند و سطح سرمی تیروکسین</strong> <strong>در روزهای</strong><strong> تولد و روزهای هفتم پس از زایمان</strong><strong> در بره‌های نوزاد سنجیده شد. سطح سرمی تیروکسین بره‌های نوزاد گروه دریافت­دارنده سلنیت سدیم و نانوذره سلنیوم به میزان 05/0 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن زنده</strong><strong> دام، </strong><strong>در روز هفت پس از زایمان کمتر از روز تولد بود (به­ترتیب 006/0</strong><em>p</em><<strong> و 001/0</strong><em>p</em><<strong>). همچنین، مشخص شد که سطح سرمی تیروکسین بره‌های نوزاد گروه تیمار 2 به‌طور معنی‌داری در روز تولد کمتر از گروه تیمار 1 بود (003/0</strong><em>p</em>=<strong>). نتایج مطالعه نشان داد که عملکرد فیزیولوژیک نانوذره سلنیوم وابسته به دوز مصرفی بوده و در دوز 05/0 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن زنده اثراتی مشابه با سلنیت سدیم در دوز 1/0 میلی‌گرم را القاء کرده و منجر به بالا رفتن سطح سرمی تیروکسین بره نوزاد در بدو تولد می‌شود. </strong>