بررسی شیوع سرمی آلودگی به مایکوباکتریوم اوویوم تحت‌گونه پاراتوبرکلوزیس در بز‌های استان خوزستان

Abstract

<strong>بیماری یون یا <em>پاراتوبرکلوزیس</em> آنتریت گرانولوماتوز مزمن نشخوارکنندگان است که وقوع جهانی دارد.</strong> <strong>این بیماری در اثر <em>مایکوباکتریوم ‌اوویوم</em> تحت گونه <em>پاراتوبرکلوزیس</em> ایجاد می‌گردد و معمول‌ترین نشانه­های بالینی آن در بز لاغری مفرط، بی‌اشتهایی و ناتوانی شدید است. هدف از این مطالعه تعیین شیوع سرمی <em>مایکوباکتریوم ‌اوویوم</em> تحت</strong> <strong>گونه <em>پاراتوبرکلوزیس</em> در بزهای استان خوزستان و همچنین ارتباط آن با فاکتورهای میزبانی و محیطی بود. در این مطالعه نمونه‌های خون به‌طور تصادفی از 368 رأس بز از شهرهای اهواز، هندیجان، ایذه، شوشتر، دزفول و سوسنگرد جمع‌آوری گردید و به روش الایزا مورد ارزیابی قرار‌ گرفت. شیوع سرمی ظاهری و واقعی <em>مایکوباکتریوم ‌اوویوم</em> تحت گونه <em>پاراتوبرکلوزیس</em> به ترتیب 07/7 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد: 67/9-47/4 درصد) و 8/13 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد: 3/17-3/10 درصد) بود. این بررسی نشان داد با افزایش سن فراوانی آلودگی نیز افزایش می­یابد و شانس آلودگی بین سن بر حسب سال و بیماری 08/1 (فاصله اطمینان 95 درصد: 35/1- 86/0) است (05/0</strong><strong><</strong><strong><em>p</em></strong><strong>). فراوانی نسبی موارد مثبت در جنس ماده بیشتر از جنس نر و شانس آلودگی جنس ماده 19/1 برابر جنس نر (فاصله اطمینان 95 درصد: 59/3- 4/0) بود (05/0</strong><strong><</strong><strong><em>p</em></strong><strong>). شانس آلودگی در بزهای دارای سابقه اسهال 38/4 برابر بزهای بدون سابقه اسهال (فاصله اطمینان 95 درصد: 96/9-92/1) بود (001/0</strong><strong>></strong><strong><em>p</em></strong><strong>). شیوع سرمی در اهواز، دزفول، ایذه، شوشتر، هندیجان و سوسنگرد به ترتیب 06/8، 5، 92/4، 33/13، 67/2 و 5 درصد بود (05/0</strong><strong><</strong><strong><em>p</em></strong><strong>). این مطالعه تأیید نمود که <em>مایکوباکتریوم‌ اوویوم</em> تحت گونه <em>پاراتوبرکلوزیس</em> در بزهای استان خوزستان وجود دارد و اقدامات کنترلی و پیشگیری بایستی مد ‌نظر سیاست‌گذاران بهداشتی قرار‌ گیرد.</strong>