بررسی انگل‌های دستگاه گوارش گوسفندان نژاد بلوچی در منطقه سیستان و نقشه‌برداری از آن با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی

Abstract

<strong>آلودگی به انگل‌ها می­تواند باعث کاهش وزن، کاهش تولید و حذف ارگان­ها در گوسفندان پرورشی ذبح­شده گردد. مطالعه اخیر به منظور بررسی وضعیت آلودگی‌های انگلی دستگاه گوارش در گوسفندان منطقه سیستان انجام گرفت. در مجموع از 395 گوسفند به‌صورت تصادفی نمونه مدفوع اخذ شد. مختصات محل نمونه­گیری به کمک دستگاه GPS (global positioning system) ثبت گردید. آزمایش مدفوع به­روش شناورسازی کلیتون-لین انجام گرفت. در این مطالعه تنها تخم‌های سستود از جنس مونیزیاو اووسیست‌های تک‌یاخته‌ای از جنس آیمریا در داخل مدفوع مشاهده شد. شیوع انگل مونیزیا 21 درصد (83 مورد) و شیوع انگل آیمریا 39 درصد (154 مورد) بود. در طی مطالعه حاضر هیچ‌گونه تخم نماتود و ترماتودی مشاهده نشد. آزمون مربع کای نشان داد که شیوع مونیزیا در فصول گرم و سرد سال تفاوت آماری معنی­داری ندارد، اما شیوع آیمریا در فصول گرم سال به­طور معنی­داری بیشتر از فصول سرد سال بود (008/0<em>p</em>=). نتایج مطالعه نشان داد که فون انگلی دستگاه گوارش گوسفندان در منطقه سیستان با اکثر مناطق دیگر ایران متفاوت است. دلیل این امر می‌تواند آب و هوای گرم و خشک منطقه سیستان باشد. به­علاوه بادهای 120 روزه، که حجم زیادی از خاک را در دشت سیستان جا‌به­جا ‌می‌کنند، باعث پراکنده شدن مدفوع گوسفندان در بیابان ‌می‌شود و این امر مانع تکمیل شدن سیر تکاملی انگل‌ها می‌گردد. </strong>