اثربخشی طرح‌واره درمانی بر تعدیل طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه و علائم روان‌شناختی همسران جانباز اعصاب و روان شهر تهران

Abstract

<strong>هدف</strong>: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرح‌واره درمانی بر تعدیل طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه و علائم روان‌شناختی همسران جانباز اعصاب و روان بود.<br /> <strong>روش</strong>: در این پژوهش از طرح درون گروهی تک آزمودنیA- B با خط پایه و با مداخله درمانی به همراه دوره پیگیری استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه همسران جانباز اعصاب و روان بنیاد شهید و امور ایثارگران شهر تهران در سال 1398 بودند که به تعداد 5 نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. پس از موقعیت خط پایه بیست جلسه طرح واره درمانی انفرادی به مشارکت کنندگان ارائه گردید. در تحلیل داده‌های پژوهش، از تحلیل دیداری و درصد بهبودی استفاده شد.<br /> <strong>یافته ها</strong>: نتایج نشان داد طی تحلیل دیداری نموادر داده ها طرح‌واره درمانی بر تعدیل طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه و علائم روان‌شناختی همسران جانباز بنیاد شهید و امور ایثارگران موثر بوده است. به‌عبارت‌دیگر شاخص‌های درصد بهبودی و اندازه اثر مربوط به حوزه‌های طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه و علائم روان‌شناختی بیانگر کاهش متوسط در شرکت‌کنندگان بود.<br /> <strong>نتیجه گیری</strong>: با توجه به یافته های پژوهش ،ضروری به نظر می رسد که در مداخلات بالینی همسران و خانواده های جانباز اعصاب و روان ،برنامه ریزی لازم برای مداخله در سطوح شناختی و هیجانی صورت گیرد و بدلیل تاثیر طرح واره درمانی بر کاهش علایم روانشناختی می توان به عنوان یک رویکرد موثر سود جست.