تاثیر مشارکت اجتماعی بر خانواده‌گرایی در بین جوانان شهر تهران

Abstract

<strong>چکیده</strong><br /> مشارکت اجتماعی در کنار دیگر سرمایه‌ها فرایند پیش‌بینی‌شده در برنامه‌ها را تسهیل و امکان تحقق اهداف را فراهم می‌سازد. سنجش مشارکت اجتماعی فی‌نفسه عملی معطوف به ساخت سرمایه اجتماعی بوده است و خانواده بنیادی‌ترین گروه و خاستگاهی که جوانان با آن در ارتباطند در شکل‌گیری سرمایه اجتماعی آنان بسیار حائز اهمیت است. نظریه‌هایی که چارچوب نظری را می‌سازند، تلفیقی از نظریه‌های سرمایه اجتماعی بعد مشارکت اجتماعی بوردیو و نظرات خانواده‌گرایی بود. هدف این تحقیق «تاثیر مشارکت اجتماعی بر خانواده‌گرایی در بین جوانان شهر تهران» با روش پیماییشی و از نوع توصیفی و تبیینی می‌باشد. جامعه آماری کلیه جوانان بالای 18 تا 29 ساله شهر تهران در سال 1397- 1396 می‌باشند. برآورد حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 382 نفر از پنج نقطه شهر تهران بود. نمونه‌گیری به ‌صورت خوشه ای و تصادفی در پنج نقطه شهر تهران بود. در این تحقیق از دو پرسشنامه خانواده‌گرایی و مشارکت اجتماعی که روایی و پایایی آنها توسط ضریب الفای کرونباخ 83/0سنجیده شد. به‌منظور تفسیر یافته‌ها از ضرایب رگرسیونی استاندارد شده یعنی بتا استفاده شد و مشارکت اجتماعی با ضریب 194/0 بر خانواده‌گرایی اثر داشت. در نهایت می‌توان نتیجه گرفت رابطه بین متغیر مشارکت اجتماعی و خانواده‌گرایی معنی‌دار مثبت و مستقیم می‌باشد.