بررسی عوامل مؤثر بر عملکرد ارتباطی دانشجو- بیمار در بخش اتاق عمل از دیدگاه دانشجویان هوشبری دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز

Abstract

توانایی دانشجویان علوم پزشکی در برقراری ارتباط و همچنین استفاده مناسب از مهارت‌های ارتباطی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر کیفیت یادگیری آنان بوده و موجب ارتقای عملکرد آن‌ها در محیط‌های بالینی می‌گردد. لذا این مطالعه باهدف بررسی عوامل مؤثر بر عملکرد ارتباطی دانشجو- بیمار در بخش اتاق عمل از دیدگاه دانشجویان هوشبری دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز انجام شد. در این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1398تعداد 75 نفر از دانشجویان هوشبری دانشگاه علوم پزشکی اهواز به‌صورت نمونه در دسترس وارد مطالعه شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته که دارای 6 بعد شامل عوامل فردی، اجتماعی، حرفه‌ای، محیطی، عوامل مرتبط با آموزش و شرایط بالینی بیمار بود، گردآوری شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و مستقل، آنالیز واریانس و کروسکال والیس) انجام شد. میانگین امتیاز کل عوامل566/0± 04/ 3بود که بیشترین میانگین مربوط به شرایط بالینی71/0±34/3 و کمترین مقدار مربوط به عوامل اجتماعی 75/0±72/2 بود. رابطه معناداری بین عوامل دموگرافیک با عوامل فردی، اجتماعی، حرفه‌ای، محیطی، عوامل مرتبط با آموزش و شرایط بالینی بیمار دیده نشد05/0p. شرایط بالینی از دیدگاه دانشجویان، بیشترین تأثیر را بر ارتباط با بیمار دارد. مدیران سیستم‌های آموزشی و درمانی بایستی تلاش خود را جهت تعدیل اثر این عوامل به‌منظور بهبود این رابطه و در نهایت ارتقای کیفیت آموزش بالینی دانشجویان متمرکز نمایند.