نگرش اعضای هیأت علمی به موانع انجام مطالعات پژوهش در آموزش در دانشگاه علوم پزشکی جهرم در سال تحصیلی 1391

Abstract

بررسی موانع پژوهشی در هر رشته‌ی علمی اهمیت خاصی دارد و می‌تواند ضعف وکمبودهای آن رشته را نمایان نماید. این مطالعه به منظور تعیین دیدگاه اعضای هیأت علمی در ارتباط با موانع انجام تحقیقات پژوهش در آموزش انجام گرفت. طی یک مطالعه‌ی توصیفی مقطعی و با استفاده از پرسشنامه خودساخته و ساختار یافته روا و پایا، نظر50 نفر از اعضای هیأت علمی با نمونه‌گیری به روش سرشماری درباره موانع فردی و سازمانی پژوهش مورد ارزیابی قرار دادیم. یافته‌ها نشان داد، مهمترین موانع فردی در انجام تحقیقات آموزشی: تمایل و علاقه بیشتر به تدریس نسبت به انجام این تحقیقات 50 نفر (100%)، عدم علاقه به انجام ‌آن 47 نفر (94%) و اهمیت بیشتر کارهای درمانی 44 نفر (7/93%)، موانع سازمانی: در نظر گرفتن مطالعات پژوهش در آموزش در سطح دوم تحقیقات 45(7/93%)، تمایل کم مسؤولان نسبت به این تحقیقات 44 نفر (6/91%) و کمبود نیروهای مشاوره‌ای متخصص 45 نفر (6/91%) از مهمترین موانع مؤثر بر اجرای آن بوده است. میانگین نمره‌ی موانع فردی (9/9± 2/72) با اختلاف کاملاً معناداری بالاتر از موانع سازمانی (02/9±1/63) بوده است. (P<0.001) مهمترین موانع فردی وسازمانی در بررسی حاضر، نداشتن رغبت و انگیزه‌ی کافی در انجام این مطالعات بوده، که ممکن است کاربردی کردن نتایج این مطالعات و اخذ امتیازات ویژه جهت اعضا هیأت علمی فعال در این امور راهکاری در جهت افزایش انگیزه آنان باشد و با توجه به بالا بودن میانگین نمرات فردی و سازمانی می‌توان نتیجه‌گیری کرد، در جهت افزایش کمی و کیفی، نیاز به انجام مداخلات بنیادی و توجه خاص مسؤولان به این امر بوده تا بستر مناسب انجام آن فراهم شود.