پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی، نگرش به تحصیل، انگیزش پیشرفت و نگرش فناورانه دانش‌آموزان در کلاس‌های دارای فناوری

Abstract

این مطالعه با مقایسه عملکرد دانش‌آموزان در کلاس‌های با امکانات فناوری و فاقد فناوری به این سوال پاسخ می‌دهد که آیا پیشرفت تحصیلی، عملکرد تحصیلی، انگیزش پیشرفت و نگرش به فناوری دانش‌آموزان در این دو وضعیت آموزشی (دارا و فاقد فناوری)، تفاوت دارد یا خیر؟ و آیا کلاس‌های دارای فناوری، می‌تواند متغیرهای پیشرفت تحصیلی، عملکرد تحصیلی، انگیزش پیشرفت و نگرش به فناوری دانش‌آموزان را پیش‌بینی کند؟ این مطالعه به روش توصیفی ـ پیمایشی انجام شد. جامعه آماری همه دانش‌آموزان دوره متوسطه شهر قم و نمونه آماری 600 نفر به صورت تصادفی هدفمند انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری نمره معدل برای پیشرفت تحصیلی، نمره درس فناوری برای نگرش به فناوری، پرسش‌نامه نگرش به تحصیل مک کوچ و سیگل و انگیزش پیشرفت هرمنس که دارای روایی و پایایی مطلوب هستند بود. میانگین نگرش به فناوری، پیشرفت تحصیلی، انگیزش پیشرفت و نگرش به تحصیل در کلاس‌های دارای فناوری، بالاتر از کلاس‌های با وضعیت آموزشی بدون فناوری است. کلاس‌های دارای فناوری، در تقویت نگرش به فناوری، پیشرفت تحصیلی، انگیزش پیشرفت و نگرش به تحصیل؛ تأثیر معناداری داشته‌اند. کلاس‌های دارای فناوری، در تبیین نگرش به فناوری (11.5 درصد)، در تبیین پیشرفت تحصیلی (16 درصد)، در تبیین انگیزش پیشرفت (16.6 درصد) و در تبیین نگرش به تحصیل (5.4 درصد)؛ تأثیر معنادار داشته‌اند.