اثربخشی بازی درمانی بر کلاهش علائم اختلال بیش فعالی و کمبود توجه کودکان دبستانی

Abstract

هدف از این پژوهش اثربخشی بازی درمانی بر کلاهش علائم اختلال بیش فعالی و کمبود توجه کودکان دبستانی مدارس اختلال رفتار بود. روش تحقیق این پژوهش شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. پس از غربالگری 80 دانش آموز پسر پایه اول و دوم دبستان از دو مدرسه اختلال رفتار در تهران(1394)، با استفاده از مقیاس والدین کانرز، 38 کودک، دارای بیش فعالی و کمبود توجه تشخصی داده شدند، سپس 36 دانش آموز بطور تصادفی جهت این پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه مداخله (18 نفر) و کنترل (18 نفر) قرار گرفتند. در ادامه مهارت بازی درمانی در طی 12 جلسۀ یک ساعته به گروه آزمایش آموزش داده شد و گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکرد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نمرات گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه در مقیاس والدین کانرز (001/0p<) در پس آزمون تغییر معنی داری داشت. با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که علائم بیش فعالی و کمبود توجه، ناتوانی یادگیری و اضطراب تحت تأثیر بازی درمانی، در قالب طرح آزمایشی اخیر کاهش یافته و این رویکرد به درمانگران و متخصصان روانشناسی پیشنهاد می‌گردد.