مقایسۀ لابراتواری میزان میکرولیکیج یک نوع کامپوزیت زیرساخت، در دو روش مختلف قراردهی

Abstract

<strong>زمینه و هدف:</strong> یکی از معضلات علم دندانپزشکی، در دندانپزشکی ترمیمی ریزنشت است که باعث تلاش برای یافتن ماده­ای با کمترین میزان ریزنشت و راهکارهایی برای کاهش ریزنشت شده است. هدف این مطالعه مقایسه لابراتوری میزان ریزنشت ترمیم های کامپوزیتی در بازسازی کامل دندانی با استفاده از Clearfil Photo Core-Light Cure (Kuraray , ژاپن)در دو روش قراردهی توده­ای و قطعه­ای است. <strong>روش بررسی:</strong> تعداد 20 عدد دندان پرمولر انسانی بدون پوسیدگی و شکستگی انتخاب شدند در هر دندان دو باکس کلاس II جداگانه تراشیده شد و دندان­ها بطور تصادفی به دوگروه تقسیم شدند، بررسی میزان ریزنشت در قسمت لینگوال و باکال هر ترمیم انجام شد. بدین ترتیب ازهر دندان 2 نمونه تهیه شد.ودرهر گروه40نمونه مورد بررسی قرار گرفت. در گروه اول دندان­ها به روش قطعه­ای و در گروه دوم دندان­ها به روش توده­ای ترمیم شدند. نمونه­ها تحت 1000 سیکل حرارتی بین 5 درجه سانتی گراد تا55 درجه سانتی گراد قرار گرفتند.سپس دندان­ها توسط دیسک الماسی به صورت طولی(مزیودیستالی) به دو قسمت تقسیم شدند، میزان ریزنشت با استریومیکروسکوپ اندازه­گیری شد و عمق نفوذ رنگ توسط رتبه­بندی از قبل تعیین شده بیان شد. <strong>یافته­ها:</strong> تفاوت آماری معنی­داری بین دو روش وجود نداشت و به طور میانگین 76% نمونه­ها ریزنشت گرید4 را نشان دادند. <strong>نتیجه­گیری:</strong> با توجه به استحکام باند پایین و میزان بالای ریزنشت کامپوزیت Clearfil Photo Core-Light Cure ، استفاده از آن به عنوان کامپوزیت زیرساخت پیشنهاد نمی­شود. <strong> </strong>