بررسی غلظت فلزات سرب، نیکل و کادمیوم در ماهیان مصرفی شهرستان خرمشهر

Abstract

<strong>زمینه و هدف:</strong> آلوده شدن آب و خاک به فلزات سنگین ناشی از فعالیت­های صنعتی، از مهمترین خطراتی است که اکوسیستم­های طبیعی و انسان را تهدید می­کند. این فلزات به دلیل عدم تجزیه­پذیری و خاصیت تجمع زیستی در بافت­های زنده در زنجیره­ی غذایی به حرکت درآمده و با ورود به بدن مصرف کنندگان موجب بروز بیماری­های مختلفی می­گردد، از این رو ماهیان از جمله موجوداتی هستند که قابلیت تجمع زیستی بسیار بالایی از این فلزات را دارا می­باشند. با توجه به این موارد سلامت کیفی ماهیان مصرفی مردم شهرستان خرمشهر مورد بررسی قرار گرفت. <strong>روش بررسی:</strong> در این تحقیق به طور کاملاً تصادفی تعداد 30 قطعه ماهی شوریده <em>(</em><em>Otolithes rubber</em>)و 30 قطعه ماهی حلوا سفید (<em>Pampus argenteus</em>)از بازار ماهی فروشی این شهرستان تهیه گردید. پس از هضم شیمیایی بافت عضله­ی ماهی­ها، غلظت فلزات سرب، کادمیوم و نیکل در بافت عضله­ی ماهی­ها ­توسط دستگاه طیف‌سنجی پلاسمای جفت شده القایی اندازه­گیری شد. <strong>یافته­ها:</strong> میانگین غلظت فلزات سرب، کادمیوم و نیکل در ماهی شوریده به ترتیب 89/1، 58/0 و 20/2 میکروگرم بر گرم و در ماهی حلوا سفید به ترتیب 52/1، 48/0 و 08/1 میکروگرم بر گرم در واحد وزن خشک ماهی بود. <strong>نتیجه­گیری:</strong> مقایسه­ی نتایج این بررسی با استانداردهای سازمان بهداشت جهانی مشخص نمود که میانگین غلظت این سه فلز در بافت عضله­ی هر دو ماهی از حد مجاز سازمان بهداشت جهانی بیشتر است که می­تواند برای سلامت انسان خطرناک باشد.