تأثیر گردن‌درد غیراختصاصی مزمن بر شاخص‌های ثبات وضعیت بدنی

Abstract

<strong>زمینه و هدف:</strong> گردن­درد، دومین ناتوانی شایع عضلانی- اسکلتی بعد از کمردرد است. با توجه به تغییرات عملکرد حسی- حرکتی ناشی از گردن­درد غیراختصاصی مزمن و تأثیر بر کمیت و کیفیت اطلاعات حس عمقی این ناحیه، احتمالاً وقتی این اطلاعات در تعامل با سیستم بینایی و دهلیزی قرار بگیرند، اختلال در حفظ تعادل پیش می­آید، لذا هدف از این مطالعه، تأثیر گردن­درد غیراختصاصی مزمن بر شاخص­های تعادل در این گروه است. <strong>روش بررسی:</strong> در این مطالعة شبه­تجربی و مورد- شاهدی، 24 بیمار مبتلا به گردن­درد غیراختصاصی مزمن از جامعة در دسترس به­صورت تصادفی انتخاب و با 24 فرد سالم که با آنها جور شده بودند، مقایسه شدند. آزمودنی­ها در چهار وضعیت دوپا، دوپا روی فوم، یک پا و یک پا روی فوم با استفاده از دستگاه صفحه نیرو نیز مقایسه شدند. داده­های حاصل با آزمون آماری تحلیل واریانس اندازه­گیری­های مکرر تجزیه و تحلیل شدند. <strong>یافته­ها:</strong> نتایج نشان داد که شاخص­های نوسان پاسچر بین دو گروه بیمار و سالم در حالت دوپا تفاوت معنادار وجود ندارد ولی در حالت یک پا صرف­نظر از دشواری تکلیف وضعیتی، بین دو گروه تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین اثر دشواری تکلیف وضعیتی صرف­نظر از گروه در حالت دو پا معنادار بود. <strong>نتیجه­گیری:</strong> با توجه به تفاوت در میزان نوسان پاسچر مشاهده شده بین دو گروه بیمار و سالم در این مطالعه پیشنهاد می­شود، در درمان بیماران گردن­درد تمرینات خاصی جهت بهبود اطلاعات حس عمقی این ناحیه و تمرینات تعادلی در نظر گرفته شود. <strong> </strong>