بررسی اثر حفاظتی عصارۀ هیدروالکلی مریم‌گلی(Salvia officinalis) بر آسیب بافتی و نقص‌های نورولوژیک در مدل سکتۀ مغزی در موش صحرایی

Abstract

<strong>زمینه و هدف:</strong> پس از برقراری جریان خون مجدد به­دنبال ایسکمی موضعی در مغز، رادیکال­های آزاد ایجادشده، سبب مرگ سلولی می­شوند. گیاه مریم­گلی دارای ترکیبات آنتی­اکسیدانی است که می­تواند از مرگ سلولی جلوگیری کند. به همین دلیل در این مطالعه به بررسی اثر عصارۀ هیدروالکلی مریم گلی بر حجم آسیب بافتی و امتیاز نقص­های نورولوژیک پرداخته خواهد شد. <strong>روش بررسی: </strong>در این مطالعۀ تجربی، 35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 5 گروه هفت­تایی تقسیم شدند. به گروه کنترل آب مقطر وبه سه گروه دیگر عصارۀ هیدروالکلی مریم­گلی با دوزهای 50، 75 و100 میلی­گرم بر کیلوگرم، به­صورت درون صفاقی و به­مدت 21 روز، تزریق شد.2ساعت بعد از آخرین تزریق این 4 گروه به­مدت 60 دقیقه تحت جراحی شریان میانی مغز MCAO قرار گرفتند و حجم آسیب بافتی و امتیاز نقص­های نورولوژیک در آن­ها بررسی شد.گروه پنجم، گروه شاهد ایسکمی که تیمار و القای ایسکمی در آن­ها صورت نمی­گیرد. <strong>یافته­ها:</strong>نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که تزریق عصاره در هر سه دوز سبب کاهش حجم آسیب بافتی در ناحیۀکور (کانون سکتۀ مغزی)، پنومبرا (ناحیۀ اطراف کانون سکتۀ مغزی) و ساب کورتکس و همچنین کاهش امتیاز نقص­های نورولوژیکنسبت به گروه کنترل گردید(05/0P<). <strong>نتیجه­گیری: </strong>به­نظر می­رسد مریم­گلی به­دلیل کاهش حجم آسیب بافتی و امتیاز نقص­های نورولوژیک بتواند طی ایسکمی مغزی اثر حفاظتی بر مغز اعمال کند.