ویژگی های گفتار و زبان در کودک مبتلا به سندرم پارکز وبر: گزارش موردی

Abstract

پارکز وبر یک سندرم ارثی غیر رایج است که منجر به ناهنجاری در اتصالات سرخرگی-سیاهرگی و مویرگ های پوستی شده و همچنین منفذهایی در بافت های اسکلتی و نرم به وجود می آورد و باعث هایپرتروفی این بافت ها می شود. این گزارش، بیان ویژگی های گفتار و زبان در دختر 7 ساله مبتلا به سندرم پارکز وبر است که از طریق مصاحبه با والدین و مشاهده بالینی کودک ثبت شده است. خزانه واژگانی کودک کمتر از پنجاه واژه و میانگین طول گفته وی نیز دو کلمه بوده و همچنین خطاهای تولیدی نظیر حذف و خرابگویی نشان داد. از طرفی به نظر می رسد، وجود تاخیر و نیز اختلال گفتار و زبان در این کودک، علاوه بر وجود سندرم، مربوط به برخی مشکلات بروز یافته شده پس از تولد می باشد که مهمترین آنان شامل تشنج، زردی و نارسایی اکسیژن به مغز هستند. هدف از ارائه این گزارش، بیان ویژگی های گفتار و زبان در یک بیمار مبتلا به سندرم پارکز وبر بود.