تبیین ماهیت حقوقی انتقال اعتبار از طریق نظام بانکی

Abstract

<span>چکیده</span><br /><span>انتقال اعتبار، در نگاه اول یک عمل حقوقی است که میان ارسال کننده و دریافت کننده</span><br /><span>دستور پرداخت منعقد می گردد و طی آن دریافت کننده متعهد می شود که مبلغ دستور</span><br /><span>پرداخت را مطابق دستورالعمل مندرج در آن به ذی نفع اعتبار منتقل نماید و در مقابل، ارسال</span><br /><span>کننده هم متعهد می شود که مبلغ اخیرالذکر را به اضافه هزینه های انتقال به دریافت کننده</span><br /><span>پرداخت نماید.</span><br /><span>انتقال اعتبار از یکسو نوعی ابزار پرداخت است که جابه جایی پول را تسهیل می کند و از</span><br /><span>سوی دیگر نوعی روش پرداخت محسوب می شود. تحلیل حقوقی این نهاد نشان می دهد که</span><br /><span>هیچ یک از قالب های سنتی موجود نمی تواند مبین ویژگی ها و کارکردهای آن باشد و</span><br /><span>تا حدودی تحت تاثیر نظریه برخی از » حواله بانکی « نام گذاری این نهاد در رویه بانک داری به</span><br /><span>فقها، مبنی بر لزوم قرارگرفتن توافقات در قالب عقود معین شده شرعی )توقیفی بودن عقود(</span><br /><span>رواج یافته است تا صحت و الزام آوری آن مورد تردید قرار نگیرد؛ تردیدی که با پذیرش</span><br /><span>اصل حاکمیت اراده در نظام حقوقی ایران به صراحت ماده 20 قانون مدنی، باید از اذهان</span><br /><span>زدوده شود.</span>