اشارات و درون مایه‌های عرفانی در دیوان وفای فراهانی

Abstract

وفای فراهانی از جمله شاعران سده دوازدهم است که آثار متعددی از خود به جا گذاشته است. یکی از آثار ناشناخته او دیوان اوست که مشتمل بر مضامین گوناگون حکمی، عرفانی، تعلیمی و اخلاقی است. بررسی دیوان این شاعر نشان می­دهد که این شاعر توجه ویژه­ای به شاعران سنتی ادب فارسی داشته است و از بین شاعران گذشته بیشترین اثرپذیری را از سعدی داشته است. آشنایی او با مضامین و اشارات عرفانی همانند آشنایی سعدی است که با مضامین، درون­مایه­ها و تعالیم عرفانی انس و الفت داشته است؛ هرچند نمی­توان سعدی را یک شاعر عارف به حساب آورد. عشق به عنوان پررنگ­ترین مضمون عرفانی در دیوان وفای فراهانی با جلوه­های عاشقانه و معشوقانه بروز و نمود داشته است. این پژوهش بر آن است تا به اثرپذیری­ها، نمونه­ها و گونه­های مختلف این اشارات در دیوان وفای فراهانی، شاعر ناشناخته دوره بازگشت اشاره کند.