بررسی ارتباط بین ریسک‌های مدیریت زنجیره تأمین سایبری و ریسک‌های مدیریت زنجیره تأمین الکترونیکی به روش تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری (مطالعه موردی: شرکت داروپخش)

Abstract

ب ه‌طور­ کلی ساختار ریسک‌های مدیریت زنجیره‌های تأمین به­ وسیله تجارت الکترونیک و اینترنت تغییر کرده است. هزاره جدید با ظهور فناوری اطلاعات و محیط کسب‌ و کار جدید، منجر به ایجاد مدیریت زنجیره تأمین الکترونیکی شده است. از طرفی مدیریت ریسک زنجیره تأمین سایبری یک ضابطه جدید طراحی‌شده برای کمک به مجریان فناوری اطلاعات در بیان چالش‌های جهانی‌سازی سریع و انتشار خارجی سیستم‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری است. هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی عوامل ریسک مدیریت زنجیره تأمین سایبری و تأثیر آن بر عوامل ریسک مدیریت زنجیره تأمین الکترونیکی است. این مقاله از نوع پژوهش کاربردی و به روش توصیف و از نوع همبستگی بوده و از تکنیک‌های تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری در تعیین عوامل مؤثر بر ریسک مدیریت زنجیره تأمین سایبری و الکترونیکی استفاده شده است. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه است. برای سنجش پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. براساس نتایج حاصل، مشخص شد که پنج عامل ریسک در مدیریت زنجیره تأمین سایبری (محیطی، اطلاعاتی، مشتری، زیرساخت‌ها، سازمانی) و پنج عامل ریسک در مدیریت زنجیره تأمین الکترونیکی (سیاسی، فناوری، انسانی، زیرساخت‌ها و امنیت) در شرکت داروپخش مؤثر است. در این راستا تحلیل عاملی تأییدی و مدل‌سازی ساختاری پیشنهاد می‌کند که بین ریسک‌های زنجیره تأمین سایبری و ریسک‌های زنجیره تأمین الکترونیکی رابطه مثبت و معناداری در شرکت داروپخش وجود دارد.