اثر قارچ کش های جذبی در شرایط مزرعه بر علیه سیاهک آشکار جو

Abstract

جو (<em>Hordeum vulgar</em>) یکی از محصولات مهم و استراتژیک است که از نظر اهمیت در رده ی چهارم جهانی، پس از گندم، ذرت و سویا قرار دارد. یکی از بیماری های مهم آن، سیاهک آشکار <em>Ustilago nuda </em>Roster می باشد که بذر زاد بوده و هم اکنون از نظر کمی و کیفی مزارع جو را تهدید می نماید. ضد عفونی بذور با قارچ کش های جذبی، از تدابیر مدیریتی اقتصادی این بیماری می باشد. به منظور بررسی ضد عفونی بذور جو در سطح مزرعه، مطالعه ای در سه تاریخ کاشت و سه تراکم به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی روی رقم کارون در کویر (نصرت) در سال های 86-85، در سطح مزرعه به اجرا در آمد که تاریخ کاشت به صورت فاکتور اصلی، تراکم و لاین به عنوان فاکتورهای فرعی در نظر گرفته شدند. در این راستا، از چند قارچ کش جذبی شامل کربوکسین تیرام (پودر وتابل 75 %)، تریادیمنل (بایتان^® پودر وتابل 5/7 %)، دی نیکونازول (سومی ایت^®، پودر وتابل)، تری تیکونازول FS (رئال^® 02/0 % ، به صورت مایع غلیظ)، به ترتیب با دز های 2، 2، 5/1و 2/0 در هزار در مقایسه با قارچ کش جدید تر دیویدند استار 036 (به صورت مایع غلیظ) در سطوح مختلف 25/2، 2، 5/1و1 استفاده گردید. نتایج حاصله بر اساس آزمون چند دامنه ای دانکن پس از تجزیه و تحلیل آماری، در دو سطح 1 و 5 درصد نشان داد که قارچ کش های دیویدنداستار^®، با غلظت های 25/2 و 2 در هزار به ترتیب با 100 و 83/99 درصد، سومی ایت^® و رئال^® 2 در هزار به ترتیب با 93/98 و80/98 و بایتان^® 5/1در هزار با 58/91 درصد، تاثیر بالایی در کنترل آلودگی داشتند. در نهایت قارچ کش دیویدند استار^® با غلظت های 1و 25/1 در هزار، به ترتیب34/65 و42/58 درصد کنترل و کاربوکسین تیرام 2 در هزار با کنترل 98/65 درصدی، تاثیر کمتری در کنترل بیماری نسبت به سایر قارچ کش های مورد آزمون، نشان دادند.