حساسیت ارقام سیب‏زمینی به بیماری پژمردگی فوزاریومی

Abstract

پژمردگی فوزاریومی سیب‏زمینی <em>Fusarium oxysporum </em>f.sp.<em> tuberosi</em>، یک بیماری مهم سیب‏زمینی است، که باعث زیان و کاهش قابل ملاحظه‏ای در تولید می‏شود. منابع ژنتیکی مقاومت، بهترین روش کنترل بیماری است. در این تحقیق، عکس العمل 18 رقم سیب‏زمینی با استفاده از طرح فاکتوریل با 4 تکرار در شرایــط گلخانه‏ای مورد ارزیابی قرار گرفت. زمانی که ارتـفاع گیاهچه‏ها به 15 سانتی متر رسید با سه‌ جدایه <em>F. oxysporum</em> ریشه‏ها به میزان 100 میلی لیتر از سوسپانسیون (10⁵ × 4 اسپور در هر میلی لیتر) در دو نوبت تلقیح گردیدند. ده روز تا یک ماه بعد از تلقیح ارقام، براساس شاخص علائم ظاهری بیماری، طول نکروز در آوندها، ارتفاع ساقه و طول ریشه‏ها ارزیابی شدند.بین پارامترها، اختلاف معنی‎‏داری در سطح 1% وجود داشت. بیشترین مقدار همبستگی در روش ارزیابی مربوط به طول نکروز در آوندها (86/0= r)، طول ریشه‏ها (75/0= r)، شاخص علائـــــم ظاهری (73/0= r) و ارتفاع ساقه‏ها (69/0= r) بود. بین ارقام، اختلاف معنی‎‏داری وجود داشت (01/0= P). بــراساس طول نکروز در آوندها، ارقام در 5 گروه قرار گرفتند. ارقام گوریکان، تیوا، دیامونت، مارفونا، بارکا، آئولا‌ و مورن در گروه بسیار حساس و ارقام اولوا، فولوا و آلوا درگروه متحمل قرار گرفتند.