کنترل شیمیایی علف هرز درمنه معمولی(Artemisia vulgaris) تحت شرایط گلخانه ای

Abstract

علف هرز درمنه معمولی (<em>Artemisia vulgaris L.</em>) یک علف هرز چند ساله و ریزوم دار در مزارع، نهالستان­ها، چشم اندازها و چمن است. به منظور بررسی کارایی علف کش ها در کنترل این علف هرز آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی با چهار تکرار در سال 1393 در گلخانه شهرداری منطقه 20 شهر­ری انجام شد. عامل­ها شامل 6 نوع علف کش (گلیفوسیت، پیکلورام، توفوردی، گلوفوزینیت آمونیوم، کلوپیرالید و دایکمبا) و غلظت کاربردی در 6 سطح (0، 28/0، 56/0، 1/1، 2/2 و 2/2 کیلوگرم ماده موثره در هکتار به صورت کاربرد اسپلیت (1/1 در بار اول سم پاشی و 1/1 در یک هفته بعد)) بودند. نتایج نشان داد که وزن خشک اندام هوایی درمنه معمولی در 4 هفته بعد از تیمار 52/2، 57/1، 17/2، 22/2، 25/3 و 63/0 گرم و در 9 هفته بعد از تیمار 28/0، 2/0، 25/0، 25/0، 35/0 و 1/0 گرم به ترتیب با کاربرد علف کش های توفوردی، کلوپیرالید، دایکمبا، گلیفوسیت، گلوفوزینیت آمونیوم و پیکلورام بود. بنابراین کارآمدترین علف کش در کنترل درمنه معمولی پیکلورام بود که توانست در غلظت پایین تری کنترل کامل علف هرز را فراهم کند این سطح کنترل به دلیل پایداری بیشتر پیکلورام در خاک در مقایسه با سایر علف کش های هورمونی است. دو علف کش توفوردی و گلوفوزینیت آمونیوم نتوانستند این علف هرز را در طولانی مدت کنترل کنند و رشد مجدد زیاد از ریزوم های زیر زمینی در 9 هفته بعد از سم پاشی مشاهده شد. این قضیه نشان می دهد که غلظت های کافی گلوفوزینیت آمونیوم به ریزوم های زیر زمینی نمی­رسند که منجر به رشد مجدد و کنترل طولانی مدت غیر قابل قبول می شوند. علف کش های کلوپیرالید، دایکمبا و گلیفوسیت ممکن است بتوانند این علف هرز را در غلظت های بالاتر به طور کامل کنترل کنند.