تعیین منشأ گیاهی عسل‌های رایج استان خراسان رضوی براساس خصوصیات رنگ، شوری، مقاومت الکتریکی و مواد جامد تام با استفاده از روش‌های کمومتریکس

Abstract

در حال حاضر اصالت‌سنجی در مواد غذایی یک چالش مهم در بازاریابی و تولید آن می‌باشد. هدف از این مطالعه تقسیم‌بندی انواع عسل (آویشن، اقاقیا، گشنیز، زرشک، عناب، یونجه و هندبید) با منشأ گیاهی متفاوت براساس خصوصیات رنگ، شوری، مقاومت الکتریکی و مواد جامد محلول تام (TDS) می‌باشد. برای تقسیم‌بندی عسل‌های تک‌گل از روش‌های کمومتریکس تحلیل مؤلفۀ اصلی (PCA)، آنالیز تشخیصی خطی (LDA) و آنالیز خوشه‌‌ای (CA) استفاده گردید. نتایج نشان داد دو مؤلفۀ اصلی PC1 و PC2، 77.69 درصد از کل واریانس را شامل می‌شوند. همچنین در بررسی صورت‌گرفته با متد LDA نشان داد که این روش توانایی تقسیم‌بندی عسل‌های مختلف با صحت 75 درصد را دارد. ازطرف‌دیگر متد CA در فاصلۀ اقلیدسی 85/58 عسل‌ها در 7 گروه قرار گرفتند که عسل‌های آویشن، زرشک، اقاقیا، عناب و گشنیز تقریباً در گروه مجزا بودند و عسل‌های هندبید و یونجه در بین گروه‌ها پراکنده بودند.