بهینه‌سازی اثرات غلظت نشاستۀ گرمانرم و گلیسرول بر خواص فیزیکومکانیکی آمیزۀ نشاستۀ گرمانرم/پلی‌لاکتیک اسید به روش سطح پاسخ

Abstract

آمیزه‌های نشاستۀ گرمانرم/پلی‌لاکتیک اسید به‌عنوان مواد کاملاً زیست‌تخریب‌پذیر، قابلیت جایگزینی با پلیمرهای به‌دست‌آمده از منابع نفتی را برای کاربردهای بسته‌بندی و به‌ویژه تولید ظروف یک‌بارمصرف دارا می‌باشند. در پژوهش حاضر آمیزه‌های ذکرشده در حضور سازگارکننده به روش اختلاط مذاب تهیه شدند و تأثیر هم‌زمان فاکتورهای درصد وزنی نشاستۀ گرمانرم گندم در آمیزه در دامنۀ 10 تا 50 درصد و درصد وزنی گلیسرول در مخلوط با سوربیتول به‌عنوان نرم‌کنندۀ نشاسته در دامنۀ صفر تا 100 درصد بر مقاومت کششی، مقاومت ضربه‌ای و رطوبت تعادلی آمیزه‌ها، با انجام آزمایش‌هایی مطابق روش آماری سطح پاسخ بهینه‌یابی شد. مطابق نتایج به‌دست‌آمده، آمیزۀ با مقادیر درصد وزنی نشاستۀ گرمانرم گندم در آمیزه و درصد وزنی گلیسرول در مخلوط با سوربیتول بهینه به‌‌ترتیب برابر با 34/9 و 28/7 درصد، دارای مقادیر مقاومت کششی، مقاومت ضربه‌‌ای و رطوبت تعادلی به‌ترتیب برابر با 28 مگاپاسکال، 25/5 ژول/متر و 14/3 درصد بود. آمیزۀ نشاستۀ گرمانرم/پلی‌لاکتیک اسید با مقادیر درصد وزنی نشاستۀ گرمانرم گندم در آمیزه و درصد وزنی گلیسرول در مخلوط با سوربیتول بهینه به‌‌ترتیب برابر با 34/9 و 28/7 درصد و با فاز نشاستۀ گرمانرم شامل 35 درصد وزنی مخلوط نرم‌کننده با اکسترودر دوپیچه تهیه شد و مقاومت کششی، مقاومت ضربه‌ای و رطوبت تعادلی آن اندازه‌گیری شد. انحراف نسبی داده‌های آزمایشگاهی و مقادیر پیش‌بینی‌شده توسط مدل‌های رگرسیونی برای مقاومت کششی، مقاومت ضربه‌‌ای و رطوبت تعادلی آمیزه به‌ترتیب برابر با 4/4، 2/4 و 10/6 درصد بود.