نظام نوآوری کشاورزی و نقش دولت ها در توسعه و تقویت آن

Abstract

هدف: تبیین رویکرد و دلایل توجه به نظام نوآوری کشاورزی به عنوان ابزار توسعه کشاورزی ونقش دولت ها در توسعه و تقویت آن می باشد.<br />روش شناسی پژوهش: این مقاله با رویکرد مروری تلاش می‌نماید چشم‌اندازی از نظام نوآوری کشاورزی، تاثیر پذیری آن از سیاست های کشاورزی و معرفی ویژگی های نظام نوآوری کشاورزی در کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه و اقتصادهای منتخب ارائه نماید.<br />یافته ها: دولت‌ها با توجه به اجزای نظام نوآوری کشاورزی، علاوه بر نگهداری زیرساخت‌های دانش (مانند زیرساخت‌های علوم زیستی- نظیر بانک ژن، موسسات تحقیقات کشاورزی، شبکه‌ها و قطب‌های علمی، و پایگاه‌های داده) نقش مهمی را در هر دو زمینه ایجاد و انتقال دانش ایفا می‌کنند که امکان تلاش‌های مشترک هم با بخش خصوصی و هم در سطح بین‌المللی را میسر می-سازد. همچنین،دولت‌ها و جوامع بین‌المللی اهمیت نوآوری برای رشد پایدار بهره‌وری را به رسمیت شناخته‌ و توافق کرده اند که نوآوری به منظور دستیابی به رشد بهره‌وری پایدار، از جمله از طریق تغییر سازمانی، همکاری متقابل بخش‌های اقتصادی، افزایش سرمایه‌گذاری عمومی و خصوصی در تحقیق و توسعه، انتقال و پذیرش فناوری، آموزش و پرورش و خدمات مشاوره‌ای باید در اولویت قرار گیرد.<br />نتیجه گیری: بخش دولتی همچنان منبع اصلی تأمین مالی تحقیق و توسعه کشاورزی چه در سازمان‌های دولتی یا خصوصی در سطح جهانی است.